„Gdybym miał krótko scharakteryzować Iwana Trusza – nazwałbym go poetą słońca. Słońce z niewyczerpanym skarbem efektów światła dominuje w każdym jego obrazie; słońce dla niego – idolem; on – jego kapłan i głośny piewca”
M. Moczulski, „Wiadomości Literackie” – cyt. za: O. Biła, „Słoneczne akordy
w palecie Iwana Trusza” [katalog wystawy], Sopot 2011, s.19
Iwan Trusz Malarstwa uczył się w latach 1892–97 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem
I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. W roku
1897 wyjechał do Monachium, gdzie przez krótki czas kontynuował naukę w ramach
stypendium w prywatnej pracowni A. Ažbégo. Po ukończeniu studiów wiele podróżował,
m.in. do Rzymu, Palestyny, Egiptu i na Krym. W roku 1900 odwiedził po raz pierwszy
wschodnią Ukrainę; wielokrotnie później wracał do Kijowa, malując widoki miasta i okolic.
Na stałe związał się ze Lwowem. W 1912 r. został wykładowcą tamtejszej Wolnej Akademii
Sztuk. We Lwowie też odbyły się trzy indywidualne pokazy dzieł artysty. Od roku
1902 uczestniczył w wystawach krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.
Był autorem przede wszystkim pejzaży, odzwierciedlających jego czuły, kontemplacyjny
stosunek do przyrody. Z powodzeniem uprawiał także malarstwo portretowe, utrwalając
wizerunki przedstawicieli lwowskiej i kijowskiej inteligencji, czy też świata nauki i kultury.
Znane są też malowidła artysty ilustrujące życie Hucułów.
Czytaj więcej