olej, tektura, 49,5 × 49,5 cm
sygn. l. d.: I. Trusz
na odwrocie nalepka z TPSP w Krakowie
„Nie zawsze artysta znajduje w naturze gotowy krajobraz, nie zawsze jest taki fragment pejzażu, że z niego należy tylko coś usunąć lub podkreślić – często bywa tak, że na krajobraz trzeba złożyć więcej motywów, zebranych w różnych miejscach. Artysta zbiera wtedy niezbędne szkice z natury i komponuje z nich jedną organiczna całość w domu, w pracowni. Takim szlakiem idzie się, kiedy artysta chce wybrać materiał do jakiejś idei obmyślonej z góry. Krajobraz stworzony drogą kompozycji posiada więcej treści od przypadkiem znalezionego” Oksana Biła, „Słoneczne akordy w palecie Iwana Trusza”, [katalog wystawy], PGS Sopot 2011, s. 14.
Iwan Trusz Malarstwa uczył się w latach 1892–97 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem
I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. W roku
1897 wyjechał do Monachium, gdzie przez krótki czas kontynuował naukę w ramach
stypendium w prywatnej pracowni A. Ažbégo. Po ukończeniu studiów wiele podróżował,
m.in. do Rzymu, Palestyny, Egiptu i na Krym. W roku 1900 odwiedził po raz pierwszy
wschodnią Ukrainę; wielokrotnie później wracał do Kijowa, malując widoki miasta i okolic.
Na stałe związał się ze Lwowem. W 1912 r. został wykładowcą tamtejszej Wolnej Akademii
Sztuk. We Lwowie też odbyły się trzy indywidualne pokazy dzieł artysty. Od roku
1902 uczestniczył w wystawach krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.
Był autorem przede wszystkim pejzaży, odzwierciedlających jego czuły, kontemplacyjny
stosunek do przyrody. Z powodzeniem uprawiał także malarstwo portretowe, utrwalając
wizerunki przedstawicieli lwowskiej i kijowskiej inteligencji, czy też świata nauki i kultury.
Znane są też malowidła artysty ilustrujące życie Hucułów.
Czytaj więcej