olej, płótno na tekturze, 30,5 × 40,5 cm w świetle oprawy
sygn. l. d.: „I.Zygmuntowicz”
Ignacy Zygmuntowicz Mieszkał i tworzył w Warszawie. Kunsztu malarskiego nauczył się sam. Rzekomo w 1911 zapisał się na studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Domniemywa się, iż był studentem Wojciecha Kossaka. Przypuszczenia te krytycy tłumaczyli faktem, że na początku lat 20. Zygmuntowicz przygotowywał tzw. podmalówki dla Kossaka, a ponadto w swych dziełach nawiązywał do stylu malarskiego mistrza. Po 1930 Czesław Wasilewski zaczął podpisywać prace nazwiskiem „Zygmuntowicz”. Chociaż w swoich obrazach nawiązywał do twórczości takich artystów jak m.in. Józef Brandt, Alfred Wierusz-Kowalski czy Józef Chełmoński, to prace Zygmuntowicza odznaczają się twórczą indywidualnością. Najczęściej przedstawiał zimowe pejzaże, sanny, zaprzęgi, sceny z polowań i sceny batalistyczne. Wielokrotnie uczestniczył w krajowych wystawach malarstwa. Niejednokrotnie eksponowano jego prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Obrazy artysty znajdują się m. in. w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie.
Czytaj więcej
powrót
O nas
