4. Henryk Siemiradzki | Szkice postaci Sławy z kurtyny Teatru Miejskiego we Lwowie, 1899 r.

Henryk Siemiradzki Wybitny przedstawiciel malarstwa akademickiego. Do 1871 r. studiował w akademii w Petersburgu. Edukację malarską kontynuował przez rok u K. Pilotyego w Monachium, gdzie nawiązał kontakty z polonią skupioną wokół J. Brandta i M. Gierymskiego. Na stałe Siemiradzki osiadł w Rzymie, ale utrzymywał kontakty z akademią petersburską. Był najbardziej utytułowanym z polskich malarzy, członkiem paru liczących się akademii europejskich i kawalerem wielu cennych odznaczeń. Artysta osiągnął mistrzostwo w komponowaniu wielopostaciowych, pełnych patosu i nasyconych kolorem scen. Głównym źródłem tematów był dla niego antyk, a zwłaszcza schyłek cesarstwa rzymskiego. Z pasją i pietyzmem odtwarzał antyczną architekturę, galerie antycznych rzeźb, śródziemnomorską roślinność. Miał genialny zmysł dekoracyjny, niespotykane wyczucie gry świateł i umiejętność wyrafinowanego prowadzenia linii konturu. W 1879 r. Siemiradzki ofiarował narodowi polskiemu monumentalny obraz ?Pochodnie Nerona? i zapoczątkował w ten sposób utworzenie krakowskiego Muzeum Narodowego.