Eugeniusz Zak (1884 Mogilno - 1926 Paryż)

Kobieta z dzieckiem na brzegu jeziora, (ok. 1913 r.?)

olej, karton, tektura, 34,5 × 44 cm
sygn. l. d.: „Eug. Zak”

Wystawiany:
– „Eugeniusz Zak (1884–1926). Wystawa monograficzna, 18.12.2003–29.02.2004 r.”, Muzeum Narodowe w Warszawie
Reprodukowany:
– B. Brus-Malinowska, „Eugeniusz Zak 1884–1926”, Warszawa 2004, poz. 70, s. 102

„Trudno oddać za pomocą słów marzycielskie piękno, delikatny poetycki czar tych obrazów. Jesteśmy świadkami jakichś sielanek arkadyjskich, jakichś dolce far niente i sjest w krainie, której nie ma na mapie, wśród kwiatów i drzew, nie znanych w podręcznikach botaniki. Pośród wzgórz o liniach pieściwych i melodyjnych, nad zwierciadlaną wodą, półkolami wcinającymi się w ląd, spoczywają w niedbałych, leniwych postawach (…)”.
M. Wallis, Eugeniusz Zak, „Przegląd Współczesny” 1927, z. X-XI

„Pociągała mnie zawsze organiczność i miękkość linii i formy przy równoczesnej zdecydowanej architektonice układu (…) dać bryłę, określić ją formalnie i zamknąć, a równocześnie umieścić ją w atmosferze, rozlać na niej jak najbogatszą, nieuchwytną gamę tonów, otoczyć ją rytmiczną melodią światła i cienia, która jest równocześnie wartością barwną. Konstrukcja barwy – i to nie przez kontrasty, a bogactwo tonów – nierealny świat kolorystycznej wizji”.
S. Zahorska, Ostatni interview [z Zakiem], „Sztuki Piękne” 1925/1926, nr 12, s. 502–503

Eugeniusz Zak

Wybitny polski artysta malarz pochodzenia żydowskiego. W 1902 roku rozpoczął naukę w paryskim École des Beaux-Arts. Następnie kształcił się w Académie Colarossi. W 1903 podróżował do Włoch. Jeszcze w tym samym roku kontynuował naukę w Monachium. Po powrocie do Paryża zadebiutował w 1904 r. na Salonie Jesiennym. Aktywnie działał w życiu artystycznym, był związany z grupą Rytm, paryskim Towarzystwem Artystów Polskich oraz kręgiem Ecole de Paris. Zak w swojej twórczości wykreował swoisty język malarski. Przede wszystkie artysta nie tworzył z natury; jego kompozycje zradzały się w jego wyobraźni. Początkowo w swojej twórczości głównie malował portrety oraz wykonywał sangwinowe rysunki głów i popiersi. Artysta najczęściej malował idylliczne kompozycje o melancholijnej atmosferze. Głównymi bohaterami tych prac były postaci o wydłużonych i zrytmizowanych sylwetkach, obwiedzionych płynnym konturem. Tłem do tych przedstawień był arkadyjski pejzaż. Dekoracyjności dodawała wykorzystywana wysublimowana gama barwna. Na sztukę artysty wpływ miała twórczość symbolistów i nabistów. Artysta inspirację czerpał również ze sztuki renesansu oraz malarstwa Cézanne’a, Chavannes’a, Picassa oraz szkoły z Pont-Aven.

Czytaj więcej