W latach 1919-25 studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem T. Axentowicza, S. Kamockiego oraz I. Pieńkowskiego. W 1925 roku i następnie ponownie w 1927, wyjechał do Paryża w celu kontynuowania nauki. Był jednym z założycieli grupy „Zwornik”, z którą to wystawiał swoje prace w latach 1929-33. Od roku 1922 należał do Związku Polskich Artystów Plastyków. Współorganizował Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W 1950 roku osiadł w Krakowie, gdzie kontynuował pracę pedagogiczną. Wiele wystawiał, zarówno w kraju, jak i za granicą; miał też kilka pokazów indywidualnych w Krakowie w TPSP, we Lwowie, Poznaniu i Wrocławiu. Malował pejzaże, sceny rodzajowe, martwe natury o zgaszonych nieco barwach, utrzymanych w ciepłych tonacjach. Upraszczał formę oraz różnicował fakturę. Stosował technikę olejną i akwarelę.