Artysta pierwsze nauki z warsztatu malarskiego pobierał w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1878–1882. Już na wczesnym etapie edukacji jego prace były przychylnie odbierane, co przełożyło się na otrzymanie 4 nagród i stypendium, które umożliwiło mu odbycie podróży po Włoszech. Po powrocie do kraju Jezierski podjął decyzję o kontynuowaniu studiów w pracowni kompozycji prowadzonej przez mistrza Jana Matejkę (l. 1884–1887). W 1890 r. artysta uzyskał kolejne stypendium. Postanowił wyjechać do Monachium, gdzie wstąpił w poczet studentów tamtejszej akademii. W latach 1891–1899 przebywał na Podolu: w Zbarażu, Żerebkach i Sieniawie. Twórczość Jezierskiego, zwłaszcza w początkowym okresie, oscylowała wokół tematyki historycznej. W późniejszym czasie artysta skupił się głównie na malarstwie rodzajowym. Obrazy Jezierskiego były prezentowane podczas licznych wystaw organizowanych przez TPSP w Krakowie (l. 1884–1894). Do najbardziej znanych realizacji oprócz „Glińskiego przed sądem bojarów” zaliczane są nagrodzona medalem na Wystawie Krajowej we Lwowie praca „Wieńczenie Panny Młodej” z 1893 r. oraz wystawiona w wiedeńskim Künstlerhaus „Komunia w cerkwi” z 1897 roku.