R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec krzyżowo-kabłąkowy z półwąsami. Tylne ramię zakończone spłaszczoną kulką, zagięte ku głowni. Przednie, załamane pod kątem prostym, tworzy kabłąk w kształcie półstrzemienia z zaczepem pod kapturkiem. Trzon rękojeści drewniany, w środkowej części wybrzuszony, poprzecznie karbowany, oklejony czarną skórą i opleciony dwoma, podwójnie skręconymi drutami mosiężnymi. Długi kapturek w formie lwiej głowy, z policzkami, mocowany wraz z trzonem w pierścieniu u jelca, górą nitowany trzpieniem głowni. W policzkach kapturka – nit poprzeczny, mocujący trzon rękojeści. Na zewnętrznym półwąsie nałożony ze srebra i emalii polski herb Korczak. G ł o w n i a stalowa, polerowana, oksydowana, o znacznej krzywiźnie. Profilowana obustronnie w jedną szeroką bruzdę przygrzbietową. Szlif bruzdy sięga płaskiego, obosiecznego pióra, sztych z pazurem. Na grzbiecie, pod nasadą, wytłoczona litera gotycka. Płazy po obu stronach, na wysokości zastawy, analogicznie dekorowane trawionymi przedstawieniami głów Turków z profilu, panopliami, ośmiopromiennymi gwiazdkami i półksiężycami. P o c h w a mosiężna, oksydowana na ciemnostalowy kolor, z płaskimi grzbietem. Dwie ryfki z szerokimi mosiężnymi pierścieniami i ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Pochwa zakończona ostrogą.