Pochodzący z rodziny o malarskich tradycjach Tadeusz Styka sławę zyskał jako wybitny portrecista, zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych. W jego galerii portretów znalazły się wizerunki znanych osobistości ze świata polityki, kultury (m.in.: Poli Negri, Ignacego Paderewskiego, Maurice’a Maeterlincka, Władysława Andersa, Lwa Tołstoja). W 1934 roku w Złotej Sali w łódzkim Grand Hotelu odbyła się wystawa obrazów braci Tadeusza i Adama Styki. Tak o pracach Tadeusza pisał krytyk: „Tadeusz Styka umie dostrzegać piękno rzeczy, które widzi. Dostrzega je przede wszystkim... w kobiecie. Jest par exellance malarzem portretów kobiecych i jako taki zdobył już markę na zagranicznej
giełdzie malarskiej – markę zasłużoną. [...] Typ jego to subtelna blondynka o smukłej linii, wytworna i szlachetna w swojej północnej urodzie [...] to wykwintny malarz subtelnych markiz francuskich, pełnych spleenu arystokratek angielskich i kapryśnych lwic salonowych New Yorku. […] Subtelność rysunku. pastelowa niemal miękkość i delikatność w ujmowaniu tematu — oto co zbliża Tadeusza Styke do malowanych przez siebie modeli — oto co predestynuje go na malarza madonny z salonu. („Republika”, nr 120, 3 V 1934, s. 6).