R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec krzyżowo-kabłąkowy. Tylne ramię jelca zakończone zwiniętą ku głowni łezką z otworem na temblak. Przednie, dwukrotnie łukowato zagięte, tworzy kabłąk, połączony z kapturkiem zaczepem. Trzon rękojeści drewniany, z ukośnymi żłobieniami, dołem ujęty pierścieniem, górą mocowany stalową nakrętką na kapturku do trzpienia głowni.
G ł o w n i a stalowa, polerowana, o małej krzywiźnie, obustronnie profilowana w jedną szeroką bruzdę przygrzbietową, sięgającą długiego obosiecznego pióra z ością. Sztych przygrzbietowy. Na zewnętrznej stronie krzyża jelca skrócona nazwa fabryki, pisana cyrylicą: ZLAT. OR. FAB. Na zewnętrznym progu bita sygnatura producenta oraz rok produkcji „1919”. P o c h w a drewniana, obciągnięta brązową skórą. Okucia mosiężne. Szyjka z nałożonym pierścieniem z wyciętą antabką na wewnętrznej stronie. Poniżej trzy pierścienie z gniazdami na czterograniasty bagnet. Środkowy pierścień z ruchomym koluszkiem od strony siecznej. U dołu trzewik mocowany do płaszcza pochwy zapinką po wewnętrznej stronie. Na wysokości brzuśca brak wąskiego paska skóry. Przy pochwie skorodowany bagnet czworogranny.