dł. całk. w pochwie 1000 mm, dł. szabli 975 mm, dł. głowni 825 mm, szer. głowni u nasady 32 mm, grubość grzbietu u nasady 6 mm, krzywizna głowni 20 mm, masa szabli 980 g, masa szabli w pochwie z bagnetem 1885 g

Rękojeść zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec esowaty, w przekroju czworokątny, wyoblony. Tylne ramię zakończone pierścieniem na wiązania temblaka, przednie dwukrotnie zagięte, poszerzone w górnej części i połączone zaczepem z kapturkiem, tworzy kabłąk. Pochylony do przodu trzon rękojeści, drewniany, ukośnie karbowany, dołem uchwycony pierścieniem, od góry krótkim kapturkiem, mocowanym nakrętką na trzpieniu głowni. Na spodzie jelca wybity numerator ?20?. Głownia stalowa, polerowana, o małej krzywiźnie, obustronnie szlifowana w jedną, szeroką, zwężającą się przy piórze bruzdę. Na długości zastawy i brzuśca bruzdy wypełniają niemal całą powierzchnię płazów. Długie, obosieczne pióro z ością. Sztych asymetryczny, przygrzbietowy. Na zewnętrznym progu bita sygnatura wytwórni w formie kolistej ? po obwodzie napis: ?3AAT.OP.?A?P.? oraz, poziomo, rok produkcji ?1919?. Pochwa z łubek drewnianych, oklejona ciemnobrązową ceratą imitującą skórę. Stalowa szyjka, do której umocowany mosiężny pierścień z zaczepem od strony wewnętrznej. Pierścień mocowany dwoma śrubkami od strony grzbietowej i siecznej. Poniżej trzy pierścienie z czworogrannym gniazdem na bagnet, mocowane stalową śrubką od strony grzbietowej. Środkowy pierścień z tulejką i ruchomym koluszkiem od strony siecznej tworzy ryfkę. Dolny pierścień z gniazdem na sztych bagnetu. Trzewik stalowy bez ostrogi, umocowany skoblem do płaszcza pochwy. W gniazdach bagnet tulejowy wz 1891/30, z wybitym numerem na trzpieniu ?88278? i literą ??? na pierścieniu.