drzeworyt, papier, 6 × 5,5 cm (odcisk płyty), 6,5 × 6,5 cm w świetle passe-partout
Prace pochodzą z książki Jana Kasprowicza Taniec Zbojnicki wydanej przez J. Mortkowicza w Warszawie w 1929 r.
Analogiczne prace reprodukowane:
Maryla Sitkowska, Władysław Skoczylas (1883–1934), Warszawa 2015, nr. kat. 161, 164, 168, 170, il. s. 241–242
W latach 1900-1904 studiował w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, a następnie w krakowskiej ASP u T. Axentowicza i L. Wyczółkowskiego. W 1910 roku wyjechał do Paryża, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem E. Bourdelle`a. W latach 1912-13 studiował w Lipsku w Akademii Sztuk Graficznych. W latach 1922-34 prowadził katedrę grafiki artystycznej w warszawskiej ASP. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków "Rytm”. Początkowo uprawiał rzeźbę i malarstwo, w późniejszym czasie poświęcił się grafice, wypracowując własny, oryginalny styl. Uznawany jest za twórcę nowoczesnego drzeworytu. Stworzył około 200 drzeworytów i 100 rycin wykonanych innymi technikami. Po 1920 roku powrócił do malarstwa akwarelowego, tworzył pejzaże podhalańskie, a także malownicze widoki z włoskich podróży do Toskanii.