R ę k o j e ś ć otwarta. Trzon rękojeści stanowią dwie okładziny z rogu, mocowane na trzpieniu głowni trzema żelaznymi nitami. Wysoka, rozdwojona głowica, kształtowana w półelipsę z prostopadłym zębem, obwiedziona wraz z trzonem listwą. Trzon uchwycony dołem przy nasadzie profilowanym, żelaznym pierścieniem z kanelażem. G ł o w n i a ze stali polerowanej, o umiarkowanej krzywiźnie, charakterystycznej dla szabel tamtego regionu, z szerokimi bruzdami na obu płazach. Pióro obosieczne ze sztychem w linii grzbietu. P o c h w a z drewnianych trzask oklejona szagrynem, sklejona na stronie wewnętrznej. Szyjka z szerokim, żelaznym kołnierzem i grubszym pierścieniem okalającym kształt wlotu. Poniżej szeroka ryfka ze skośną antabą po stronie wewnętrznej. Po stronie zewnętrznej szyjka wycinana w duży trójkąt kształtowany brzegami w półkola i zęby, brzegi żłobione w szerokości ryfki. Druga ryfka szeroka, z ogniwkiem i kółkiem na brzuścu, powiększona w swej szerokości półkolami blachy. Trzewik wysoki, zakończony półkoliście, z niewielkim grzebieniem.