R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec esowaty, w przekroju czworoboczny. Jego tylne ramię zakończone spłaszczoną kulką, zagięte ku głowni. Przednie, łukowato wygięte tworzy kabłąk łączący się z głowicą. Pochylony do przodu drewniany trzon, poziomo karbowany, owinięty skórą i opleciony podwójnie skręconym drutem mosiężnym. Trzon nakryty krótkim kapturkiem i podkładką w kształcie półśliwki, zanitowaną trzpieniem głowni. Na zewnętrznej stronie jelca bite cyrylicą litery, świadczące o jednostce wojskowej oraz numer broni „347”. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o małej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w jedną, szeroką bruzdę przygrzbietową. Krótkie, jednosieczne pióro, sztych w linii grzbietu. Na wewnętrznym progu sygnatura producenta: pisana cyrylicą „Złatoust”, rok „1878” oraz cechy kontrolne. Na zewnętrznym progu cechy kontrolne. P o c h w a z łubek drewnianych, poszyta czarną skórą. Okucia mosiężne. Szyjka mocowana śrubką w płaszczu pochwy. Poniżej ryfka z zaczepem po wewnętrznej stronie. Druga ryfka z ruchomym koluszkiem po stronie siecznej. Pochwa zakończona ściętym trzewikiem. Wszystkie okucia puncowane cechą odbiorczą. Na pierścieniu górnej ryfki powtórzony numer broni „347”.