dł. całk. w pochwie 974 mm, dł. szabli 955 mm, dł. głowni 80 mm, szer. głowni u nasady 26 mm, gr. grzbietu u nasady 5 mm, krzywizna głowni 113 mm, masa szabli 640 g, masa szabli w pochwie 1075 g
R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa, inkrustowana złotem. Jelec prosty, krzyżowy, w przekroju sześcioboczny, z wąsami i długimi ramionami, zakończonymi guzami w kształcie buławek. Pochylona do przodu kulista głowica z otworem na temblak. Otwór po obu stronach uzbrojony mosiężną tulejką. Trzon rękojeści wykonany z dwóch okładzin z brązowego rogu baraniego, przytwierdzonych do trzpienia dwoma nitami. Grzbiety okładzin ujęte stalową listwą. Jelec, wąsy i listwa dekorowane złotymi, geometrycznymi motywami. G ł o w n i a wykuta z twardej, damasceńskiej stali, o znacznej krzywiźnie. Szlifowana w dwie wąskie bruzdy przygrzbietowe po stronie zewnętrznej. Po stronie wewnętrznej jedna bruzda obwiedziona dwoma bruzdeczkami. Po obu stronach szlify sięgające krótkiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. P o c h w a z łubek drewnianych, poszyta czarną skórą od strony wewnętrznej. Szew ozdobnie zakryty drucianymi sprężynkami. Okucia stalowe. W dekoracyjnie formowanej szyjce, w części grzbietowej, szczelina oraz gniazda na wąsy jelca. Dwie ryfki z motylkowatymi pierścieniami z ogniwkiem i ruchomym koluszkiem od strony grzbietowej. Wysoki trzewik zakończony niewielką, zębatą ostrogą. Szyjka, ryfki i trzewik, podobnie jak okucia rękojeści, zdobione złotem, tworzą jednorodną dekorację. Przy szabli szczątki materiałowego temblaka.
Typowa turecka szabla kawaleryjska z kulistą głowicą, używana od XVIII do początku XIX w., zwana kilidż, co oznacza w jęz. tureckim po prostu szablę. Kilidż stanowił główną broń tureckiej kawalerii sipahów, nazywanych również sipahisami jazdy lekkiej, której lotność i umiejętność oskrzydlania przyczyniły się nie raz do klęski przeciwników. Ten typ szabli jest produktem wieloletnich doświadczeń tureckich wytwórni szabelniczych, ale w swej formie i funkcji najbardziej przypomina wzór perski, szczególnie głownia typu szamszir, co w języku perskim oznacza lwi ogon. Swą zgrabnością i lekkością, a nawet elegancją osiąga rodzaj doskonałości.