R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec esowaty, w przekroju czworokątny, wyoblony. Jego tylne ramię zakończone pierścieniem na wiązanie temblaka. Przednie, dwukrotnie zagięte, poszerzone w górnej części i połączone zaczepem z kapturkiem, tworzy kabłąk. Pochylony do przodu trzon rękojeści drewniany, ukośnie karbowany, dołem uchwycony pierścieniem, od góry krótkim kapturkiem, mocowanym nakrętką na trzpieniu głowni. Na zewnętrznej stronie jelca wybity numerator 13. Między pierścieniem a nasadą głowni skórzana podkładka. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o małej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną, szeroką bruzdę, zwężającą się przy piórze. Na długości zastawy i brzuśca bruzdy wypełniają niemal całą powierzchnię płazów. Długie, obosieczne pióro z ością. Sztych asymetryczny, przygrzbietowy. Na zewnętrznym progu bita sygnatura wytwórni w formie kolistej – po obwodzie napis ЗЛAT.OP.ФAБP. oraz, poziomo, rok produkcji 1922. Na progu wewnętrznym bita litera K oraz, w kole, litera u. P o c h w a z łubek drewnianych, oklejona ciemnobrązową ceratą imitującą skórę. Okucia mosiężne. Do szyjki mocowany dwiema śrubkami, od strony grzbietowej i siecznej, pierścień z zaczepem od strony wewnętrznej. Poniżej trzy pierścienie z czworogrannym gniazdem na bagnet, mocowane stalową śrubką od strony grzbietowej. Środkowy pierścień, z tulejką i ruchomym koluszkiem od strony siecznej, tworzy ryfkę. Dolny pierścień z gniazdem na sztych bagnetu. Trzewik bez ostrogi, umocowany skoblem do płaszcza pochwy. W gniazdach pochwy bagnet tulejowy wz 1891/30, z wybitym numerem na trzpieniu 34375 do karabinu Mosin.