R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec esowaty, krzyżowy, trójkabłąkowy, z wąsami. Tylne ramię jelca przygięte ku dołowi, zakończone wydatną łezką, przednie, dwukrotnie łukowato zagięte ku górze, tworzy kabłąk główny, połączony z trzpieniem. Dwa kabłąki boczne biegną łukiem po obu stronach zewnętrznego wąsa i łączą się w górnej części z kabłąkiem głównym. Trzon rękojeści drewniany, oplatany sznurkiem dla uzyskania karbów i oklejony czarną skórą. Uchwyt połączony z trzpieniem jednym nitem z mosiężnymi główkami w kształcie oliwek. Długi kapturek z pogrubionym denkiem o owalnym kształcie tworzy głowicę z nadlanym wypukłym migdałem do zakuwania trzpienia głowni. Dołem trzon z kapturkiem, uchwycony sztyftem w otworze jelca. Przedni kabłąk na stronie zewnętrznej, pośrodku swej krzywizny, posiada trzy sygnatury ujęte kolistym obramieniem 1, H, G z lat 1820-1840. Na wewnętrznym wąsie wygrawerowane 1г E: N: 30. G ł o w n i a stalowa, polerowana, z umiarkowaną krzywizną, profilowaną szeroką bruzdą na obu płazach. Szlif bruzdy sięga krótkiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Pod nasadą, tuż pod jelcem, na zewnętrznej stronie sygnatura AST – zapewne niemieckiego majstra. Poniżej sygnatury odbiorcze M3, AG, φ. Na grzbiecie naniesiona ozdobną cyrylicą cecha fabryczna, miejscowość, miesiąc, rok, Zlatoust, grudzień 1825 roku. P o c h w a żelazna z drewnianymi wodzidłami wewnątrz. Kołnierz szyjki pogrubiony z profilowanym wlotem do szabli i uskokiem na obwodzie dla wąsów jelca. Kołnierz mocowany śrubką na grzbiecie. Dwie ryfki, szeroko rozstawione (pierwsza wersja rozstawu ryfek), z ogniwkami pośrednimi do kółek dla troczenia szabli. Na dole asymetryczna ostroga.

Szabla wz 27 jest wierną kopią szabli francuskiej jazdy lekkiej wz AN XI. Pierwsze egzemplarze szabli wz 27 powstały już w roku 1824 i budziły duże zainteresowanie wyższych oficerów. Prezentowany na aukcji egzemplarz z datownikiem 1825 uznany jest w literaturze jako jedna z pierwszych wersji tego wzoru.