dł. całk. w pochwie 990 mm, dł. szabli 925 mm, dł. głowni 800 mm, szer. głowni u nasady 38,5 mm, grubość grzbietu u nasady 8,5 mm, krzywizna głowni 56 mm, masa szabli 975 g, masa szabli w pochwie 2190 g
Rękojeść zamknięta, oprawa żelazna. Jelec prosty, krzyżowy, z kabłąkiem w kształcie ?półstrzemienia?. Tylne ramię jelca zwinięte w łezkę ku głowni. Przednie, załamane pod kątem prostym ku górze, w połowie odgięte łukiem do przodu, tworzy kabłąk ze szczeliną przy głowicy do wiązania
Przez cały XIX wiek, we wszystkich wojennych zawieruchach, szabla ta była także w polskich rękach. Według literatury francuskiej, szable tego wzoru trafiały na wyposażenie 1 Pułku Szwoleżerów Gwardii, 3 Pułku Eklerów Gwardii. Walczyli nimi również powstańcy. Po wygranym powstaniu wielkopolskim i zdobyciu pruskich magazynów broni znajdowano ją w pułkach jazdy, tworzonych w Wielkopolsce.