R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa. Jelec prosty, krzyżowy, z krótkimi ramionami zakończonymi guzami w kształcie buławek. Wąsy smukłe, na końcach zaokrąglone. Pochylona do przodu głowica w formie schematycznej, ujętej z profilu orlej głowy. Trzon rękojeści wykonany z dwóch jasnych, gładko polerowanych okładzin z kości, trzykrotnie przynitowanych do trzpienia. Nity z podłokietnikami mosiężnymi w kształcie ośmiopłatkowych rozet. Grzbiety okładzin ujęte gładką stalową listwą z dwoma żłobieniami. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o znacznej krzywiźnie, z tzw. młotkiem pióra i uskokiem przy zastawie. Obustronnie szlifowana w jedną średniej szerokości, sięgającą młotka bruzdę przygrzbietową. Pióro obosieczne, sztych w linii grzbietu. Głownia, zapewne wcześniejsza, pochodzi z warsztatów austriackich w Styrii. Na obu płazach, na wysokości zastawy, charakterystyczne znaki „zębatych sierpów” i gwiazdek czteropromiennych, używanych w styryjskich warsztatach mieczniczych. P o c h w a z łubek drewnianych, obciągnięta czarną skórą zszytą pośrodku wewnętrznej strony. Okucia stalowe: szyjka, dwie ryfki i trzewik osadzone w gniazdach przez podłożenie sznurka lub drutu pod skórę. Szyjka i trzewik ze żłobieniem. Pierścienie ryfek z ogniwkami i ruchomymi koluszkami od strony grzbietowej. Po stronie zewnętrznej pod pierścieniami podłożone i zespolone wyprofilowane tarczki, konstrukcyjnie wzmacniające ryfki.