R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa żelazna. Jelec prosty, krzyżowo-kabłąkowy, z wąsami. Tylne ramię zakończone zwiniętą wolutą ku głowni. Przednie, zagięte pod kątem prostym, tworzy kabłąk, rozszerzony w górnej części i połączony z trzpieniem głowni. Trzon drewniany, gęsto poprzecznie karbowany, oklejony czarną skórą i opleciony dwoma podwójnie skręconymi drutami mosiężnymi. Długi, profilowany kapturek mocowany w tylnym ramieniu jelca na wpust, zaś górą romboidalną podkładką, nitowaną trzpieniem głowni. G ł o w n i a ze stali polerowanej, oksydowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w jedną szeroką bruzdę przygrzbietową, wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów. Pióro obosieczne, sztych w linii grzbietu. Na obu progach, pod nasadą, trawione złocone ornamenty, charakterystyczne dla głowni z przełomu XVIII i XIX wieku. Płazy na wysokości zastawy trawione, częściowo złocone dekoracje, na które składają się: ukwiecone gałązki roślinne,
słoneczka i panoplia. P o c h w a stalowa, polerowana, czerniona. Kołnierz szyjki z gniazdami na
wąsy, mocowany w płaszczu pochwy na wcisk. Dwie ryfki z ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Pochwa zakończona ostrogą.