R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, koszowa. Jelec tarczowy, czterokabłąkowy. Trzon rękojeści drewniany, oklejony czarną skórą, poprzecznie karbowany i opleciony podwójnie skręconym drutem mosiężnym. Krótki kapturek zwieńczony owalnym zgrubieniem w kształcie półśliwki, nitowany trzpieniem głowni. Na wewnętrznej stronie kabłąka bite numeratory wojskowe i punce odbiorcze: 110, litera W w okręgu (insp. S. Wiedman), cyfra 3 w tarczy oraz litera R w okręgu (dyr. Raulin). G ł o w n i a stalowa, długa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w szeroką bruzdę i w wąską bruzdeczkę przytylcową, tzw. szlif Montmorency. Szlif sięga krótkiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Na zewnętrznym progu, pod nasadą, powtórzone punce: litera W i litera R w okręgach. Na grzbiecie napis: Manufre Rale de Chatellerault. P o c h w a stalowa, polerowana, z dwoma ryfkami i ruchomymi koluszkami. Szyjka z kołnierzem mocowana do płaszcza pochwy dwoma nitami po bokach. Pochwa zakończona masywną ostrogą. Na górnej ryfce powtórzony numer 110 oraz punca: litera W w okręgu. Na wewnętrznej ostrodze powtórzona punca: cyfra 3 w tarczy.