R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec krzyżowo-kabłąkowy, z szerokimi, promieniście żłobionymi półwąsami. Tylne ramię jelca zwinięte ku dołowi w spłaszczoną kulkę. Przednie, załamane pod kątem prostym, w trzech odmiennie ukształtowanych odcinkach tworzy kabłąk połączony z trzpieniem głowni. Trzon rękojeści czworoboczny, z drewna hebanowego, nacinanego w drobną krateczkę, dołem mocowany w jelcu, górą nakryty krótkim kapturkiem nitowanym trzpieniem głowni. Owalny, wypukły, promieniście żłobiony kapturek. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną, szeroką bruzdę, wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów. Pióro obosieczne, sztych w linii grzbietu. Na wysokości zastawy oba płazy dekorowane ornamentami roślinnymi i panopliami, charakterystycznymi dla przełomu XVIII i XIX wieku. P o c h w a mosiężna, z dwiema ryfkami z ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Szyjka z dławikiem mocowana w płaszczu pochwy na wcisk. Pochwa zakończona asymetryczną ostrogą. Przy szabli temblak.