R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, koszowa. Jelec tarczowy, trójkabłąkowy. Tarczka od strony grzbietowej dekorowana, wygięta ku głowni. Od strony siecznej tarcza zwężająca się, dwukrotnie łukowato wygięta, tworzy kabłąk główny, mocowany na trzpieniu głowni. Boczne kabłąki łączą się z kabłąkiem głównym w jego górnej partii. Trzon rękojeści rogowy, poprzecznie karbowany i owinięty podwójnie skręconym drutem mosiężnym. Krótki kapturek, zwieńczony owalnym zgrubieniem w kształcie półoliwki, nitowany trzpieniem głowni. Kabłąki i kapturek zdobione motywami roślinnymi. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w szeroką bruzdę oraz bruzdeczkę przygrzbietową na długości brzuśca. Pióro obosieczne, sztych w linii grzbietu. Na zewnętrznym progu, pod nasadą, bite punce odbiorcze. Na grzbiecie ryty napis producenta: Coulaux & Cie Klingenthal. P o c h w a stalowa, polerowana, z jedną ryfką z ruchomym koluszkiem na grzbiecie. Szyjka z dławikiem mocowana w płaszczu pochwy śrubą od strony wewnętrznej. Pochwa zakończona asymetryczną ostrogą.

W szable tego wzoru początkowo uzbrojone były oddziały WP przy Armii gen. Hallera. W późniejszym okresie, 1918-1939, opisany typ szabli był na wyposażeniu wielu pułków polskich.