R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa stalowa. Jelec koszowy, perforowany w okrągłe otwory. W tylnej części tarczy jelca podłużne szczeliny na temblak. Trzon rękojeści drewniany, poprzecznie karbowany, oklejony imitacją skóry jaszczura. Kapturek długi, z policzkami, mocowany pierścieniem u jelca, od góry śrubą na trzpieniu głowni. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o małej krzywiźnie. Płazy obustronnie płaskie, klinowe, grzbiet o przekroju okrągłym, pióro obosieczne, sztych asymetryczny. Na płazie zewnętrznym bita sygnatura H. ZELNIK/WIEN, W-n, orzeł dwugłowy, 13. P o c h w a stalowa, polerowana, z szyjką i dwiema ryfkami, zakończona ostrogą. Górna ryfka bez koluszka, z poziomym zaczepem od strony wewnętrznej, dolna z nieruchomym koluszkiem na grzbiecie pochwy. Na dole pochwy i na ostrodze powtórzona sygnatura producenta. Przy szabli temblak. Opisana szabla ma zgodne numery bite na szyjce pochwy i progu głowni: 15DR (15 Regiment Dragnów) oraz numer broni 1935.

W szable tego wzoru uzbrojony był 1 i 2 Pułk Ułanów Legionowych (słynny z szarży pod Rokitną 13 czerwca 1915 r.) oraz kilka innych pułków kawalerii odradzającej się Polski, m. in. 9 Pułk Ułanów Małopolskich.