Polska, pocz. XIX w.
szkło bezbarwne, szlifowane, rytowane; wys. 12 cm, śred. podstawy 11,3 cm; stan zachowania bardzo dobry
Korpus cylindryczny, lekko rozszerzający się ku górze, u dołu szlifowany w pionowe fasety, w dwóch trzecich wysokości otoczony pasem rytowanych krzyżyków na zmatowanym tle pomiędzy dwiema poziomymi liniami. W miejscu wylewu gwintowana cynowa opaska z cynową nakrętką.
Por.: K. Buczkowski, Dawne szkła artystyczne w Polsce, Kraków 1958, str. 131, rys.16