litografia, papier, 58,5 × 42,5 cm w świetle passe-partout
sygn. na płycie p. d.: Lwyczół
Oryginalny obraz artysta wykonał w 1915 roku dla kościoła pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela w Rykach. Kompozycja przedstawia wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa, a u jego stóp klęczą Łokietek, Kazimierz Wielki, Jagiełło, Jadwiga, ze strony lewej; św. Wojciech, Stanisław, kardynał Fryderyk Jagiellończyk, Długosz, Wyczółkowski, Kędzierski, ze strony prawej.
(Maria Twarowska, ?Leon Wyczółkowski. Listy i wspomnienia?, Wrocław Ossolineum, 1960, s. 119.). Wersja litograficzna stanowiła premię dla członków Zachęty, którą odbito w 10 000 egzemplarzach.
Leon Wyczółkowski W latach 1869–1875 uczęszczał do Szkoły Rysunku i Malarstwa w Warszawie, gdzie uczył się pod kierunkiem W. Gersona. Następnie, po krótkim pobycie w akademii monachijskiej, podjął studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni J. Matejki. Po skończeniu nauki, w roku 1880, zamieszkał we Lwowie, by w roku następnym przenieść się do Warszawy, gdzie prowadził prywatną szkołę malarstwa. Podróżował po Podolu i Ukrainie, zaś w roku 1889 przebywał w Paryżu. W latach 1895–1929 mieszkał w Krakowie, piastując stanowisko profesora w tamtejszej SSP. Od roku 1934 prowadził z kolei katedrę grafiki w ASP w Warszawie. Uczestniczył w wielu wystawach tak w kraju, jak i za granicą. Prezentował swoje prace m.in. w Paryżu, Berlinie, Monachium, Florencji i Nowym Jorku. Początkowo tworzył w technice olejnej, jednak około 1900 r. zaczął sięgać po pastel, akwarelę i tusz; w tym czasie zainteresował się również grafiką. Podejmował tematykę historyczną i rodzajową, malował portrety oraz sceny salonowe. Szczególne też miejsce w twórczości artysty zajmował pejzaż, malowany zwłaszcza na Polesiu, Ukrainie oraz w Tatrach. Twórczość Wyczółkowskiego znamionuje realizm oraz wrażliwość na zagadnienia światła i koloru.
Czytaj więcej