technika mieszana, olej, płótno, drewno, 110 × 130 cm
na odwrocie opisany: 1968/KOMPOZYCJA/ TECHNIKA MIESZ./FORMAT 130X110/ LECH/KUNKA/ŁÓDŹ 34/BUCZKA oraz nalepka wystawowa Związku Polskich Artystów Plastyków, Zarząd Oddziału Bielsko-Biała z Ogólnopolskiej Wystawy ? Jesień Bielska wraz z opisem pracy
Wystawiany:
VII Ogólnopolska Wystawa Malarstwa ?Bielska Jesień 1969?, Związek Polskich Artystów Plastyków Oddział Bielsko-Biała, Biuro Wystaw Artystycznych w Katowicach,
Państwowe Muzeum w Bielsku-Białej.
Lech Kunka Od 1945 roku związany z Łodzią - początkowo jako student, uczeń Władysława Strzemińskiego, następnie jako pracownik naukowy Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi. Studiował w Paryżu w Académie Moderne, prowadzonej przez Fernanda Légera. Od 1963 roku był prorektorem i dziekanem Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Współzałożyciel Grupy St-53 w Katowicach. Był uczestnikiem wielu ważnych wystąpień powojennej awangardy, m.in. uczestniczył w wystawie w warszawskim Arsenale w 1955 roku, Wystawie Ośmiu, w II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej. Miał w swoim dorobku łącznie blisko 350 eskpozycji na całym świecie. Był autorem scenografii teatralnych i filmowych ("Milcząca gwiazda") oraz form użytkowych (kurtyna Teatru Wielkiego w Łodzi, Biblioteka Uniwersytecka), a także form przestrzennych (m. in. w Elblągu i Lublinie). Lech Kunka tworzył pod wpływem twórczości W. Strzemińskiego, malował abstrakcje geometryczne. Pod koniec lat 50. wszedł w etap malarstwa strukturalnego (kompozycje na układach kół), wykorzystując różnorodne materiały i techniki malarskie.
Czytaj więcej