W latach 1900-1908 kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Mehoffera, L. Wyczółkowskiego i S. Wyspiańskiego, a następnie, w 1902 i 1903 roku, w wiedeńskiej Kunsgewerbeschule u A. von Kelnera. Podczas pobytu w Paryżu uczęszczał do Académie Colarossi. Zimą 1904/1905 roku, wspólnie z F. Pautschem i W. Jareckim, po raz pierwszy wyjechał na Huculszczyznę. Wówczas narodziła się w nim fascynacja obrzędowością, obyczajem i strojami ludowymi. W 1907 roku zamieszkał we Lwowie. Od roku 1905 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, a od 1907 wiedeńskiego Hagenbundu. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, zaś w okresie 1930-1939 był profesorem krakowskiej ASP. Wielokrotnie wystawiał swoje prace w TPSP w Krakowie. Ponadto brał udział w wystawach w Monachium (1905 r.), Wenecji (lata: 1907, 1910, 1914, 1932), Rzymie (lata: 1911, 1934), Berlinie (lata: 1914, 1937), Paryżu (lata: 1923, 1930, 1931), Budapeszcie (1926 r.), Pittsburghu (1926 r.), Helsinkach i Sztokholmie (1927 r.). Był wszechstronnym artystą, projektował witraże, mozaiki, kilimy, wnętrza. Uprawiał malarstwo sztalugowe i monumentalne, grafikę, także książkową, rysował karykatury. Jego wczesne prace charakteryzują się secesyjną stylistyką o miękkim konturze, obiegającym płaskie plamy barwne. Sichulski był artystą o niesamowitej wrażliwości kolorystycznej, malował z niezwykłą subtelnością barwną. W późniejszych pracach artysta nadawał obrazom postimpresjonistyczną migotliwość i ograniczył rolę konturu.