tusz, tempera na podrysowaniu ołówkiem, papier, 41 × 28,5 cm w świetle passe-partout
na odwrocie napis odręczny: RYSUNEK, PAPIER. 42 × 30,5/TUSZ CZARNY, KOLOROWANY/1998 nie sygn./AM./48/17p
* Do obiektu zostanie doliczona opłata wynikającą z tzw. droit de suite, tj. prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymywania wynagrodzenia z tytułu dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy dzieł. Opłata będzie obliczana gdy równowartość kwoty wylicytowanej przekroczy 1000 zł. Do 500 000 zł wynosi 5% od kwoty wylicytowanej, a powyżej 500 000 wynosi 3% od kwoty wylicytowanej. W Polsce droit de suite reguluje art. 19-195 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. z późniejszymi zmianami, zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej dyrektywą 2001/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie prawa autora do wynagrodzenia z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza dzieła sztuki.
Kazimierz Mikulski Rozpoczął studia malarskie przed ii wojną światową w ASP w Krakowie, kontynuował je w latach 1939–1940 pod kierunkiem prof. Fryderyka Pautscha w kunstgewerbeschule, powstałej za okupacji w miejsce akademii. Po wojnie ukończył dwuletnie studia aktorskie w Studio dramatycznym przy Starym teatrze w Krakowie i do 1948 pracował jako aktor. Jednocześnie w 1945 ukończył warsztat Filmowy Młodych. w latach 1948–1979 był kierownikiem plastycznym i scenografem teatru groteska w Krakowie, dla którego projektował lalki, kostiumy, dekoracje itp. Równolegle cały czas zajmował się malarstwem i działalnością w kręgu Tadeusza Kantora, zrazu jako członek grupy Młodych Plastyków, a od 1957 w grupie krakowskiej, której był współzałożycielem i prezesem w latach 1965–1967. Był też członkiem zespołu teatru Cricot 2, grał m.in. w spektaklach kurka wodna, nadobnisie i koczkodany, Umarła klasa oraz we własnej sztuce Cyrk. w swych obrazach z drugiej poł. lat 40. artysta przedstawiał lekkie, linearne formy unoszące się w pustych przestrzeniach. Było to malarstwo zarazem surrealistyczne i abstrakcyjne. Lecz już ok. 1950 zaczął malować w charakterystyczny dlań sposób odrzucając abstrakcję, prezentował niezliczone warianty i układy kilku ulubionych motywów (głowa lub postać kobiety-lalki, koty, motyle).
Czytaj więcej
powrót
O nas
