L u f a stalowa, okrągła, gwintowana, lekko zwężająca się ku wylotowi. Mocowana do osady solidnym stalowym pierścieniem na końcu łoża oraz śrubą na warkoczu. Na końcu lufy muszka, na warkoczu szczerbinka, stanowiące przyrządy celownicze. Na wysokości komory, z lewej strony nabite: orzeł austriacki oraz numeratory wojskowe. Z a m e k kapiszonowy, masywny. Przy zamku brak śruby z otworem zapałowym. Na blasze wybity orzełek austriacki oraz data „(1)851”. Kontrblacha stalowa, przedłużona, z antabką z dwoma pierścieniami stalowymi, podobnie jak kabłąk z wąsami. Mechanizm zamka sprawny. O s a d a z jednolitego kawałka drewna orzechowego. Łoże sięga dwóch trzecich długości lufy. Kolba z łagodnie zaznaczonym grzbietem szyjki, z przykładem policzkowym, płaską głowicą nakrytą stalowym kapturkiem z wąsem na grzbiecie kolby.