L u f a stalowa, okrągła, niegwintowana, lekko zwężająca się ku wylotowi. Mocowana do osady śrubą na warkoczu i trzema stalowymi bączkami do łoża. Bączki mocowane zatrzaskami sprężynowymi. Przedni bączek z podwójną tuleją i muszką celowniczą. Na fazie komory zamkowej wybity znak X. Z a m e k skałkowy z gładką blachą, kontrblachą, baterią, kabłąkiem z wąsami stalowymi. Mechanizm zamka sprawny. O s a d a – łoże i kolba z jednolitego kawałka drewna orzechowego. Łoże, sięgające niemal wylotu lufy, z wydrążonym gniazdem i kanałem na stalowy pobojczyk, dodatkowo mocowany trzema bączkami. Na środkowym bączku i przednim wąsie kabłąka zamocowane do pasa nośnego ruchome strzemiączka . Kolba z przewężoną szyjką i płaską głowicą, nakrytą stalowym kapturkiem z wąsem na grzbiecie pochwy. Przy karabinie pas nośny.