L u f a gładka, niegwintowana, z zewnątrz w przedniej części okrągła, w tylnej, oddzielona profilowaną obrączką, ośmiogranna. Dołem lufa zespolona z płaskownikiem, konstrukcyjnie usztywniającym całość. Mocowana do osady śrubą na krótkim warkoczu i zawleczką w okutych szczelinach w przedniej części łoża. Na wysokości łoża sygnatura HAS 545. Z a m e k kapiszonowy z kurkiem w kształcie litery S, z młotkiem i prostym, nacinanym ukośnie ogonem. Płyta i kontrblacha gładkie. Język spustowy osłonięty kabłąkiem z wąsami i występem na palec. Kabłąk i wąsy mocowane do blachy spustowej i osady trzema śrubami. O s a d a z jednolitego kawałka drewna orzechowego. Łoże krótkie, sięgające 1/3 długości lufy. Kolba z szyjką i przykładem policzkowym w kształcie typowym dla przełomu XVIII i XIX wieku. Łoże z kanałem na stalowy pobojczyk. W części środkowej lufy – pobojczyk w tulei mocowanej do płaskownika. Z prawej strony kolby otwierany mosiężny schowek. Stopa kolby osłonięta mosiężnym trzewikiem. Pod kolbą i przy końcu lufy przytwierdzone nitami dwa stalowe strzemiączka do mocowania pasa nośnego. Szyjka kolby i przednia część łoża ukośnie karbowane.