R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa. Jelec prosty, krzyżowy, w przekroju czworoboczny, z krótkimi wąsami i ramionami zakończonymi buławkami. Pochylona do przodu głowica w formie schematycznej, ujętej z profilu orlej głowy. Trzon rękojeści wykonany z dwóch czarnych, gładko polerowanych okładzin rogowych, trzykrotnie przynitowanych do trzpienia głowni. Okładziny, z nacięciami w daszkowate szewrony, dla mocniejszego uchwytu ujęte stalową taśmą. G ł o w n i a stalowa, polerowana, doskonale wyważona, wysokiej klasy, mogła powstać nawet w 1 poł. XVII wieku. Obustronnie szlifowana w dwie jednakowej wielkości bruzdy, wybiegające na szerokie, obosieczne pióro zaznaczone młotkiem. Sztych przygrzbietowy. Na wysokości zastawy, po stronie wewnętrznej, w obu bruzdach bite znaki warsztatu mieczniczego: litery ECH, znak nieczytelny, ECH, znak nieczytelny.