Joachim Weingart Studiował w Weimarze i w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. W czasie I wojny światowej przebywał w Drohobyczu i we Lwowie. Od 1923 r. studiował w pracowni A. Archipenki, a od 1925 r. przebywał w Paryżu. W 1926 r. brał udział w tamtejszym Salonie Niezależnych, zaś w roku 1929 w Wystawie Sztuki Polskiej w Galerii Bonaparte. Wystawy indywidualne Weingarta miały miejsce we Lwowie w 1923 roku (Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych) oraz w Paryżu w 1927 r. (Galerie Jacques Callot) i w 1932 r. (Galerie Aux Quatre Chemins). Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli drugiej generacji środowiska École de Paris, reprezentujących w nim nurt ekspresjonistyczny. Malował pejzaże, a także kompozycje figuralne, akty, martwe natury oraz obrazy o tematyce żydowskiej