W  latach 1904-1911 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem J. Pankiewicza, następnie grafikę w Lipsku i w Académie Colarossi w Paryżu. W 1911 roku został jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu. Od 1917 roku prowadził tam własną szkołę graficzną. W roku 1924 wrócił do Krakowa. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, a także współzałożycielem Cechu Artystów „Jednoróg”. W latach 30. związał się z krakowskim Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych, w którym pełnił funkcje organizacyjne. Dużo podróżował i wystawiał w wielu miastach europejskich. Twórczość malarska Rubczaka była związana z francuskim postimpresjonizmem. Malował pejzaże i dekoracyjne martwe natury w realistycznej manierze, często w jaskrawych barwach. W jego pejzażach charakterystyczne są ujęcia perspektywiczne, wciągające wzrok widza daleko w głąb płótna. Poddane regułom japonizującej estetyki obrazy zyskiwały walor dekoracyjności. Swobodny dukt pędzla miejscami uwalniał barwne plamy od dominacji konturów, a tektonika zsyntetyzowanych brył architektonicznych pozostawała niezachwiana. Uprawiał także akwarelę, a jego grafiki zaliczane są do najwybitniejszych osiągnięć polskiej grafiki.