„Niniejszy obraz powstał w 1872 roku i przynależy do wczesnego okresu twórczości Zügla, gdy krystalizowały się jego zainteresowania. Dzieło wyróżnia się swobodą wykonania, odsłaniając w pełni ukształtowany już warsztat malarski. Figuruje ono w jednej z pierwszych monografii artysty (por. G. Biermann, Heinrich von Zügel, Bielfeld und Leipzig 1911, s. 6). W jego twórczości wyróżnia się kilka okresów, najwcześniejszy i trwający aż do końca XIX wieku, nosi nazwę „Schaffenperiode” („okresu owiec”), artysta bowiem z wielkim znawstwem i upodobaniem podejmował ten właśnie temat. Powstały wówczas jego najsłynniejsze kompozycje malarskie i rysunkowe, z tamtego czasu pochodzi też jego wielka popularność. Stylistycznie malarstwo Zügla wiąże się realizmem, aczkolwiek artysta czerpał też wiele z tradycji animalistyki czasów nowożytnych. Niezwykle ważna, dla jego artystycznej formacji, stała się podróż do Paryża, a następnie do Holandii i Belgii w końcu lat osiemdziesiątych, gdzie zaznajomił się twórczością E. Verboeckhovena, A. von Mauvego i J. H. L. Haasa. Utwierdził się wówczas w swych poglądach artystycznych i w dokonanym wyborze.”
(z opinii p. Iwony Danielewicz)

Prezentowany obraz wchodził w skład zbiorów sztuki dra Georga Schäfera (1896–1975). Trzon kolekcji stanowiło malarstwo niemieckie z lat 1780–1925, prezentujące takie nurty jak późne rokoko, klasycyzm, romantyzm, realizm, secesję oraz impresjonizm. Pod koniec lat 90. XX w., dzięki staraniom spadkobierców spuścizny po Georgu Schäferze, w jego rodzinnym mieście Schweinfurt utworzono muzeum prezentujące owoce jego wieloletniej pasji. Instytucja jest otwarta dla zwiedzających od 2000 roku. Kolekcja Georga Schäfera była udostępniana publicznie w mniejszej skali już w latach 60. XX w. podczas ekspozycji w Germańskim Muzeum Narodowym w Norymberdze oraz na zamku Laxenburg pod Wiedniem.
Obrazy Heinricha von Zügla były wystawiane podczas Wielkiej Wystawy Sztuki Niemieckiej (Die Große Deutsche Kunstausstellung) w Monachium osiągając ceny średnio 2 000 – 3 000 reichsmarek za małe i średnie formaty. Zügel był obok artystów takich, jak Hans Thoma, Franz von Stuck I Carl Spitzweg jednym z ulubionych malarzy Hitlera. Podczas pierwszej edycji Wielkiej Wystawy Sztuki Niemieckiej w 1937 r. Hitler zakupił obraz artysty zatytułowany „Steiermark” (180 x 244 cm) oferując za dzieło niezwykle wysoką sumę 30 000 reichsmarek (I. Schlenker, Hitler’s Salon. Die Große Deutsche Kunstausstellung at the Haus der Deutschen Kunst in Munich 1937–1944, Bern 2007, s. 201).
Oferowany w katalogu obraz przedstawia grupę owiec, odwzorowaną z werystyczną dokładnością oraz z doskonałą znajomością anatomii zwierząt. Heinrich von Zügel korzystając z zawodowego doświadczenia weterynaryjnego w mistrzowski sposób potrafił oddać charakter portretowanych zwierząt. Obraz utrzymany jest ciepłej, złocistej kolorystyce, a same owce zakomponowane w nieoczywistym, dużym skrócie perspektywicznym, co podkreśla duże umiejętności warsztatowe artysty. Efekt głębi potęguje modelowanie sylwet zwierząt przy użyciu silnego światłocienia. Obraz Zügla jest przykładem malarstwa rodzajowego utrzymanego w duchu realizmu w jego najlepszym wydaniu.