Hanna i Jacek Żuławscy. Malarstwo i Ceramika

Wystawa Hanny i Jacka Żuławskich w Sopockim Domu Aukcyjnym to kontynuacja prezentacji dorobku twórczego środowiska Szkoły Sopockiej. Małżeństwo artystów, przybyłych na Wybrzeże w 1945 roku, było jednym z filarów grona założycielskiego Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Sopocie i późniejszej Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jak wspomina Hanna: „(...) powstała myśl przeniesienia się do Gdańska, który był w naszej wyobraźni pięknym i bogatym miastem - osiedlenia się i założenia szkoły według naszych przekonań, w które nasze pokolenie głęboko wierzyło”.

Przekonania te, w przypadku Żuławskich, wyrażały się w inspiracji koloryzmem, w tendencji do syntetycznego ujęcia formy, ale również w doskonałym opanowaniu warsztatu malarskiego, wyniesionego z pracowni warszawskiej Felicjana Kowarskiego i paryskiej Józefa Pankiewicza. Przejawy tych idei znajdujemy we wszystkich dziedzinach ich bogatej i różnorodnej działalności twórczej – od malarstwa sztalugowego, przez realizacje monumentalne dekoracji kamienic odbudowującego się Gdańska i Warszawy, po projekty mozaik i ceramiki.

Na prezentowaną wystawę składa się dwadzieścia sześć płócien i kilkanaście ceramicznych rzeźb Hanny oraz czternaście obrazów Jacka, pochodzących z kolekcji Rodziny. Zdecydowana większość z nich datowana jest na lata 60. i 70., czyli najbardziej reprezentacyjny dla nich, dojrzały okres ściśle związany z Sopotem, gdy to mieszkali na ulicy Obrońców Westerplatte 25. Zbiór ten, dokumentuje z jednej strony wspólne założenia teoretyczne twórczości Żuławskich, podobną tematykę podejmowaną chociażby w cyklach obrazów komentujących bieżącą rzeczywistość czy martwych naturach, ich wzajemne inspiracje mitologią grecką, ale również oddzielnie realizowane drogi twórcze.

Serdecznie zapraszamy do obejrzenia wystawy objętej honorowym patronatem Prezydenta Miasta Sopotu, Jacka Karnowskiego.

Jacek Żuławski, pochodzący ze słynnej rodziny artystów, taterników i socjalistów z Małopolski, w 1927 roku rozpoczął naukę na krakowskiej ASP w pracowni Jarockiego i Weissa, a następnie przeniósł się do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uczył się pod kierunkiem Kowarskiego i Pękalskiego. Także w tym czasie rozpoczęła studia Hanna Jasińska, urodzona w warszawskiej artystyczno-inteligenckiej rodzinie, która w latach 1930 – 1934 studiowała w pracowniach Pruszkowskiego i Kowarskiego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jacek i Hanna, połączeni wspólnymi pasjami, wędrówkami po górach i żeglarstwem, w połowie lat 30 wyjechali do Paryża, gdzie studiowali u Pankiewicza i po paru latach pobrali się. Po wojnie Żuławscy razem z grupą artystów, studentów i profesorów wyruszyli na Wybrzeże by otworzyć tam pierwszą Szkołę Artystyczną – PWSSP w Gdańsku z siedzibą w Sopocie (październik 1945). Hanna od 1945 roku prowadziła w Sopocie pracownię ceramiki, natomiast Jacek uczył rysunku, a następnie malarstwa architektonicznego oraz kierował pracownią dyplomową malarstwa. Żuławski został w 1952 roku mianowany głównym projektantem malarstwa przy rekonstrukcji ulicy Długiej i Długiego Targu, a jego żona była twórczynią licznych malowideł i sgraffito na odbudowywanych pierzejach Głównego Miasta. Do najsłynniejszych realizacji Jacka należy sgraffito w holu gdańskiego kina „Leningrad” (dzisiejsze kino Neptun). Hanna, w latach 1956-1957, współpracowała z grupą artystów - ceramików „Kadyny”. Jest autorką szeregu prac z dziedziny malarstwa architektonicznego (m.in. mozaiki na Placu Konstytucji w Warszawie oraz na dworcu kolejowym w Gdyni), malarstwa sztalugowego oraz ceramiki kameralnej. Oboje wielokrotnie prezentowali swoje prace w kraju i za granicą. Para w 1974 roku, po przejściu na emeryturę Jacka przeniosła się do Warszawy, gdzie Żuławski przed śmiercią wykonał jeszcze projekty serii tkanin dla przedstawień teatralnych oraz projekt tapiserii dla Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni.

Patronat honorowy:


Patronat medialny: