Obraz został namalowany w Paryżu w 1858 r., gdy artysta dzielił pracownię z Juliuszem Kossakiem.
Pochodzenie: Paryż.
Literatura:
Barbara Kokoska, Konie w malarstwie polskim, wyd. Kluszczyński 2010, s. 72
Wojny Napoleońskie 1812–1815, Opinogóra 2013, okładka
Feliks Sypniewski W latach 1850-1852 odbył krótkie studia w SSP W Warszawie pod kierunkiem Jana Piwarskiego i Ksawerego Kaniewskiego. Następnie zdolności rozwijał sam; był uznanym ilustratorem, świetnym rysownikiem i akwarelistą. Przed wyjazdem do Paryża dzielił życie miedzy dwoma miastami Warszawą i Poznaniem. We Francji związał się z kolonią polskich artystów. Gdy w 1863 roku wybuchło powstanie styczniowe, Feliks wraz z kuzynem Heinrichem dołączyli do wojska polskiego. Jednak nie mając żadnego przeszkolenia wojskowego, Feliks omal nie zginął w rosyjskiej zasadzce pod wsią Klecz. Po tym incydencie nie podejmował już dalszych prób w podjęciu walk w czasie powstania. Artysta prowadził bardzo bogate życie towarzyskie. Był znany ze swoich licznych romansów, miał kilkoro nieślubnych dzieci. Sypniewski był artystą bardzo płodnym, chociaż jego prace przetrwały do naszych czasów w niewielkiej ilości. Zyskał olbrzymie uznanie wśród współczesnych, przez Wojciecha Gersona obrazy takie jak „Bitwa pod Płowcami” czy „Wacław przy trupie Marii” uznane były za arcydzieła. W swojej twórczości malował głównie kompozycje historyczne: „Po bitwie pod Grunwaldem” – obraz stanowił część zaginionego tryptyku grunwaldzkiego Sypniewskiego. Swoje prace prezentował na wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
Czytaj więcej
powrót
O nas
