L u f y okrągłe, z drutu skuwanego – dziwer, niegwintowane, z krótkim warkoczem, zespolone na całej długości metalową listwą, kształtem zbliżoną do dwuteownika. Mocowane do osady śrubą na warkoczu i przetyczką w połowie długości łoża. Na wysokości dna lufy szczerbinka, u wylotu luf muszka, stanowiące elementy celownicze. Pod lufami dwie tuleje do wprowadzenia drewnianego pobojczyka z kościaną główką. Z a m k i kapiszonowe, transformowane ze skałkowych. Płyty zamków sygnowane: lewa a Lausanne, prawa Panchaud. Języki spustowe osłonięte kabłąkiem z gładkim, długim, tylnym wąsem, mocowanym do osady dwoma śrubami. Tył kabłąka rozdwojony, przechodzący w osłonę otworu spustowego, zakończony ozdobnie wyprofilowanym wąsem przednim. Mechanizmy zamków sprawne. O s a d a – łoże i kolba z jednolitego kawałka drewna. Łoże, sięgające połowy długości lufy, zakończone metalową opaską. Głowica kolby płaska, z metalowym kapturkiem z wąsem, mocowana dwoma śrubami. Wąska szyjka po obu bokach ukośnie karbowana w drobną kratkę, dla pewniejszego uchwytu.